- storkur
- m (-s, -ar)čáp
Íslensk-tékknesk orðabók. 2013.
Íslensk-tékknesk orðabók. 2013.
Storch — Sm std. (10. Jh.), mhd. storch(e), storc, storke, ahd. storah, mndd. stork, mndl. storke Stammwort. Aus g. * sturka m. Storch , auch in anord. storkr, ae. storc. Die Etymologie kann in zwei Richtungen gehen: 1) Zu starr, Sterke usw. Der Vogel… … Etymologisches Wörterbuch der deutschen sprache